Zamek w Bobolicach to zamek królewski zbudowany w połowie XIV w. na terenie Jury Krakowsko - Częstochowskiej, we wsi Bobolice. Sama wieś i zamek położone są ok. 1,5 km na wschód od pięknego Mirowa.  Od kiedy istnieje miejscowość Bobolice nie wiadomo, ale najprawdopodobniej powstała wraz z budową zamku.

Rys historyczny

Zamek w Bobolicach został zbudowany przez Kazimierza Wielkiego w połowie XIV w., prawdopodobnie na miejscu wcześniejszej drewnianej budowli. Legendy mówią też o nim niejako o siedzibie rycerza Bolesława Krzywoustego - Jakuba Boboli. Zamek należał do systemu obronnego warowni królewskich zabezpieczających zachodnią granicę państwa od strony śląska. W 1370 r. Ludwik Węgierski zaraz po swej koronacji przekazał zamek księciu opolskiemu, Władysławowi Opolczykowi jako nagrodę za popieranie królewskich planów dynastycznych. Dziewięć lat później Opolczyk wydzierżawił budowlę Węgrowi Andrzejowi Schoeny z Barlabas, który obsadził ją Niemcami i Czechami, łupiącymi okoliczną ludność i spiskującymi z zakonem krzyżackim. Niezadowolony z takiego obrotu rzeczy Władysław Jagiełło w 1396 r. najechał Bobolice i zbrojnie przejął zamek wraz z okolicznymi włościami. Od tego czasu wielokrotnie zmieniali się właściciele warowni – w końcu XIV i w XV wieku władali nią m.in. Szafrańcowie, Trestkowie, od 1486 r. Krezowie (herbu Ostoja), a później Chodakowscy, Męcińscy i Myszkowscy (herbu Jastrzębiec, właściciele pobliskiego zamku w Mirowie).
Początki upadku budowli datuje się na rok 1587. Uległa ona wtedy znacznym zniszczeniom podczas najazdu arcyksięcia Maksymiliana Habsburga, konkurenta Zygmunta III Wazy do polskiego tronu. Zamek został odbudowany przez ówczesnych właścicieli, rodzinę Krezów, jednak już kilkadziesiąt lat później, w czasie potopu szwedzkiego, popadł w zupełną ruinę ograbiony i zburzony przez Szwedów w 1657 r. Stan warowni był tak zły, że przebywający w niej w 1683 r. Jan III Sobieski musiał nocować w namiocie.
W roku 1882 w wyniku parcelacji ziemię, na której stały opuszczone już mury, otrzymała chłopska rodzina Baryłów. Obecnie zamek należy do rodziny Laseckich, którzy w 1999 r. zadecydowali o jego odbudowie.

Opis wyglądu

Zamek leży na stromym, skalistym wzgórzu (360 m n.p.m.). Warownia była doskonale dopasowana do ukształtowania terenu. Do naszych czasów ocalała jedynie górna część warowni (dwukondygnacyjny budynek mieszkalny z pozostałościami cylindrycznej baszty na północno-wschodnim narożu). Nie zachowało się w ogóle sklepienie.  Od strony południowej do budynku zamkowego przylegała druga mniejsza baszta z kopułą. Natomiast poniżej od tej strony stała czwroboczna wieża bramna broniąca przedzamcza, obecnie została zrekonstruowana wraz z murem obwodowym.
Do zamku prowadził most zwodzony ponad suchą fosą, a całość otaczały mury z blankami zbudowane z miejscowego białego wapienia. W roku 2001 rozpoczęto prace rekonstrukcyjne mające na celu odtworzenie bramy wjazdowej oraz muru obwodowego otaczającego podzamcze.

Z zamku rozciąga się rozległy widok na całą okolicę, dobrze widać także sąsiedni zamek w Mirowie. Zamek można zwiedzać w sezonie letnim przez dwa dni w tygodniu. Nieadaleko Bobolic 1,5 km na wschód koło skałek, znajduje się zamek w Mirowe.

Legendy

XV-wieczne kroniki mówią o przedstawicielu rodu Krezów, który porwał i więził w bobolickim zamku swoją bratanicę. Podobno do dziś straszy ona na murach warowni jako biała dama.

W XIX w. w podziemiach warowni znaleziono ogromny skarb. Istnieje przypuszczenie, że jego część może znajdować się we wspomnianym w legendzie tunelu między Bobolicami a Mirowem.

Inna legenda o Bobolicach mówi o trzech białych damach pokazujących się na zamku. Kobiety, których duchy snują się po ruinach, żyły w niespokojnych czasach za panowania księcia Władysława Opolczyka. Podczas jednego z wrogich napadów na zamek, aby uniknąć hańby rzuciły się ze skały w przepaść.

(Źródło - Wikipedia)